یادی از دو ستی و معلمی

در هفته ی بزرگداشت معلم، غلام رنجبر، دوست و دبیر ادبیات، بعد از ماه ها نبرد بی فرجام با سرطان- مرضی که این روزها بسیار شایع گشته- به سوی دوست شتافت. یاد و خاطره اش گرامی باد. وی از معدود دبیران ادبیات فارسی بود که گنجینه ای از ابیات و نکات ادبی به ویژه تاریخ بیهقی در یاد داشت. در دمدمه های رفتن به مزاح این بیماری را سرانجام بردار کردن حسنک وزیر در کلاس های درس می دانست.با آن که در بستر بیماری بود هنوز طبع خوش خود را از دست نداده بود.

به قول خودش، همیشه ( حتی چند روز پیش از رفتنش ) می گفت که: این است حسنک و روزگارش و گفتارش، رحمه‌اللهِ علیه، این بود که گفتی:«مرا دعای نیشابوریان بسازد.» و نساخت. یادش گرامی روحش قرین رحمت